From Research on the Musical “Trans-avant-garde”: A Contribution to the Discussion on the Terminology Concerning the Historiography of 20th Century Polish Music

Monika Karwaszewska

Abstract


he research article discusses the concept of “the trans-avant-garde” (a term coined by theItalian art critic Achille Bonito Oliva to describe certain phenomena in visual arts, espe- cially painting, which have appeared since the end of the 1970s) and attempts to adapt it for a discussion of twentieth century Polish music. The trans-avant-garde (Italian la transavanguardia) is an Italian form of expressionism in art (neo-expressionism), origi- nating as a rejection of modernism, formalism, innovation, originality, and stylistic coher- ence, which began to treat tradition in a new way, extensively referring to 16th century mannerisms, ambiguity, stylistic pluralism and polysemy.

While, on the one hand, trans-avant-garde artists are fully aware of the crisis of the avant- garde experiment, on the other, they aim to create content-packed works of deeply expres- sive and romantic character. The trans-avant-garde is widely considered to be an early stage of postmodernism, or simply its synonym. There is a difference, though, between the trans-avant-garde and the postmodern. Oliva speaks of a journey from America to Eu- rope and back. My article discusses these differences, systematizes the most important stylistic aspects and aesthetic ideas, and applies these observations to the study of music—a discipline Oliva did not take into consideration.

A key issue in the description of the trans-avant-garde in Polish music is analysis of the trends that precede it, are synchronous with it, and follow it in history. It is also important to trace borrowings and differences along this time axis. In order to offer an insight of thiskind, I first present the different concepts of “modernity” and “postmodernity” that haveappeared in music (and art) of the twentieth century, and I then juxtapose those with the Italian original idea of la transavanguardia.


Keywords


Italian transavantgarde; neo-expressionism in music; Polish music of the 20th and 21st century; post⁠mod⁠ernism

Full Text:

PDF

References


Baculewski, K. 2012. Współczesność 1975–2000. Historia muzyki polskiej pod redakcją Stefana Sutkowskiego, Vol VII, Part 2. [E-book]. Warszawa: Narodowe Centrum Kultury.

Chłopecki, A. 2008. Mykietyna budowanie świata. Gazeta Wyborcza, 156: 26.

Dahlhaus, C. 1982. O pieśniach Karola Szymanowskiego do słów Richarda Dehmela. Zu Karol Szymanowskis Dehmel-Liedern. Res Facta, 9: 62–78.

Dziamski, G. 1995. Awangarda po awangardzie: Od neoawangardy do postmodernizmu. Poznań: Wydawnictwo Humaniora.

Dziamski, G. 2002. Spoglądając na sztukę minionego wieku. Estetyka i Krytyka, 2(3): 1–19.

Gołąb, M. 2003. Spór o granice poznania dzieła muzycznego. Wrocław: Fundacja na Rzecz Nauki Polskiej.

Gołąb, M. 2011. Muzyczna moderna w XX wieku: Między kontynuacją, nowością, a zmianą fono- systemu. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.

Jarzębska, A. 2004. Spór o piękno muzyki: Wprowadzenie do kultury muzycznej XX wieku. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.

Morawski, S. 2007. Awangarda artystyczna (o dwóch formacjach XX wieku). In: S. Morawski, ed. Wybór pism estetycznych. Klasycy estetyki polskiej: 196–223. Kraków: Wydawnictwo Universitas.

Morawski, S., ed. 2007. Wybór pism estetycznych. Klasycy estetyki polskiej. Kraków: Wydawnictwo Universitas.

Nycz, R. 2013. Język modernizmu. Prolegomena historycznoliterackie. Toruń: Wydawnictwo Uni- wersytetu Mikołaja Kopernika.

Oliva, A. B. 1979. The Italian Transavantgarde. Flash Art, 92–93: 17–20. Oliva, A. B. 1980. The Italian Trans-avantgarde, Milan: Politi Editore. Oliva, A. B. 1982. Trans-avantgarde international, Milan: Politi Editore.

Oliva, A. B. 2012. Krytyk musi być prorokiem. O. Święcicka, interviewer. Art & Business, 2012(7–8): 115–118. Source:

http://oswiecicka.files.wordpress.com/2013/01/07_rozmowa_oliva.pdf, 19.09.2014.

Paja-Stach, J. 2007. Kompozytorzy polscy wobec idei modernistycznych i postmodernistycznych. A. Jarzębska, J. Paja-Stach, red. Idee modernizmu i postmodernizmu w poetyce kompozytor- skiej i refleksji o muzyce: 55–73. Kraków: Musica Iagellonica.

Polony, L. 1991. Polski kształt sporu o istotę muzyki, Kraków: Wydawnictwo Akademii Muzycznej.

Rutkowska, A. 2005. Postmodernizm. In: M. Podhajski, ed. Kompozytorzy polscy 1918–2000, Vol. I, Eseje: 283–295. Gdańsk—Warszawa: Wydawnictwo Akademii Muzycznej w Gdańsku.

Schaeffer, B. 1976. Wstęp do kompozycji. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne.

Skowron, Z. 1989. Teoria i estetyka awangardy muzycznej drugiej połowy XX wieku. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.

Szwajgier, K. 2014. Summary of professional accomplishments referring to a one subject series of publications Od sonoryzmu do interfejsu. Muzyka polska w obliczu zmiany paradygmatów, presented for the habilitation procedure.

Tomaszewski, M. 2005. O muzyce polskiej w perspektywie intertekstualnej. Studia i szkice. Kraków: Wydawnictwo Akademii Muzycznej.

Wasilewska-Chmura, M. 2011. Przestrzeń intermedialna literatury i muzyki. Muzyka jako model i tworzywo w szwedzkiej poezji późnego modernizmu i neoawangardy. Kraków: Wydawnic- two Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Wilkoszewska, K. 2008. Wariacje na postmodernizm. Kraków: Wydawnictwo Universitas.

Woźna-Stankiewicz, M. 2007. Postawy artystyczne w XX wieku i problem tradycji w autorefleksji Bairda, Kilara i Meyera. In A. Jarzębska & J. Paja-Stach, ed. Idee modernizmu i postmodernizmu w poetyce kompozytorskiej i refleksji o muzyce: 75–99. Kraków: Musica Iagellonica.

Virilio, P. 1991. Art and Philosophy. Interview. Milan: Giancarlo Politi Editore.


Refbacks

  • There are currently no refbacks.


Copyright (c) 2018 Monika Karwaszewska