17 stycznia 2013, Toruń:
z przyjemnością zapraszamy do udziału w
pt.
WYJAŚNIANIE I ANTYCYPACJE
Organizatorem Sesji jest Ośrodek Badań Filozoficznych, gospodarzami ? Centrum Sztuki Współczesnej oraz dr Tomasz Komendziński (Uniwersytet Mikołaja Kopernika), a pomysłodawcą i realizatorem ? redakcja czasopisma AVANT. Gościem specjalnym Sesji jest dr Marcin Miłkowski (Polska Akademia Nauk). Towarzyszy ona promocji dwóch pozycji wydawniczych: tomu 2/2012 czasopisma AVANT oraz ?Przewodnika po filozofii umysłu? (zredagowanego przez naszego gościa oraz dra hab. R. Poczobuta)
Sesja dzielić się będzie na dwie części. Pierwsza: o godz. 14:45 dr M. Miłkowski będzie gościem Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, prezentując wystąpienie pt. ?Wyjaśnianie w kognitywistyce?. Komentował będzie m.in. dr T. Komendziński. Druga część spotkania odbędzie się o godz. 17:00 w Czytelni imienia Sömmerringów w Centrum Sztuki Współczesnej (Wały gen. Sikorskiego 13), a wypełni je głównie wystąpienie: ?Antycypacyjne mechanizmy reprezentacyjne: od cybernetyki po kognitywistykę?. Tę prezentację dra Miłkowskiego komentował będzie mgr Przemysław Nowakowski.
Marcin Miłkowski: filozof i kognitywista, adiunkt w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk. Autor ?Explaining the Computational Mind? (publikacja przygotowywana przez MIT Press). Tłumacz specjalistycznych tekstów informatycznych, marketingowych i technicznych. Członek europejskiej sieci badawczej EuCogII (dawne euCognition) zajmującej się sztucznymi systemami poznawczymi. Zajmuje się również lingwistyką komputerową. Współredaktor niedawno opublikowanego ?Przewodnika po filozofii umysłu?
?a jednocześnie: recenzent i krytyk literacki (ostatnimi laty ? mniej aktywnie); tłumacz pieśni Horacego. Miłośnik literatury pięknej ? od Homera i Horacego po Doctorowa i Pynchona.
* * *
ABSTRAKTY WYSTĄPIEŃ GOŚCIA SESJI:
Wyjaśnianie w kognitywistyce
Autor będzie bronił tezy, że podstawowym rodzajem wyjaśniania w kognitywistyce jest wyjaśnianie działania mechanizmów przetwarzania informacji. Mechanizmy te stanowią złożone, zorganizowane układy, których funkcjonowanie zależy od interakcji ich części i zachodzących w nich procesów.
Konstytutywne wyjaśnianie działania każdego takiego mechanizmu musi obejmować zarówno odniesienie do środowiska, w którym ten mechanizm występuje, jak i roli, jaką on w nim odgrywa. Rolę tę tradycyjnie w kognitywistyce określa się mianem ?kompetencji?. Aby w pełni wyjaśnić, jak ta rola jest odgrywana, należy wyjaśnić z kolei procesy przetwarzania informacji zachodzące wewnątrz samego mechanizmu osadzonego w środowisku. Zazwyczaj wyjaśnienie na tym poziomie ma postać modelu obliczeniowego, na przykład w postaci programu komputerowego lub wytrenowanej sieci neuropodobnej. Jednak na tym poziomie wyjaśnienie się nie kończy. Do wyjaśniania pozostaje, jak realizowany jest sam program (lub jakie procesy odpowiadają za przetwarzanie informacji w sieci neuronalnej). Na dwóch diametralnie różnych przykładach z historii kognitywistyki pokazuję, na czym polega wielopoziomowość wyjaśniania kognitywistycznego. Przykładami tymi są wyjaśniania rozwiązywania problemów proponowane przez Simona i Newella (1972) oraz wyjaśnienie procesu fonotaksji u świerszczy proponowane przez Barbarę Webb (1995).
Antycypacyjne mechanizmy reprezentacyjne: od cybernetyki po kognitywistykę
Jednym z podstawowych przedmiotów teoretycznych w psychologii, etologii i kognitywistyce jest reprezentacja umysłowa. W moim wystąpieniu zamierzam skupić się na koncepcji reprezentacji, którą można określić mianem ?antycypacyjnej?. Zrekonstruuję jej podstawowe założenia, posługując się własną koncepcją mechanizmów reprezentacyjnych. Będę pokazywać, że antycypacyjne mechanizmy tego rodzaju są jedną, ale nie jedyną możliwą realizacją mechanizmów reprezentacyjnych w systemach poznawczych. Najkrócej teorię tę można streścić w tezie, iż reprezentacje służą przede wszystkim do przewidywania stanów przyszłych i determinują repertuar potencjalnych zachowań systemu poznawczego.
Zarys koncepcji antycypacyjnych mechanizmów reprezentacyjnych po raz pierwszy pojawił się w pracach autorów zbliżonych do cybernetyki i behawioryzmu metodologicznego (zwłaszcza D. MacKaya), choć jej źródła tkwią już w pragmatyzmie C. Peirce’a. Koncepcja ta wpłynęła też na wczesną koncepcję reprezentacji D. Dennetta, a także na sensomotoryczne teorie widzenia A. Noe i K. O’Regana. Jej założenia podzielane są też przez zwolenników teorii reprezentacji jako przewodnika w działaniu (G. Rosenbergg, M. Anderson). Rozwijana była też przez R. Rosena, biologa teoretycznego i przedstawiciela teorii systemów. Na gruncie polskim, w odniesieniu do emocji, teorii antycypacyjnej bronił niedawno D. Wiener. W kognitywistyce współczesnej najbardziej wyrazistą obronę teorii antycypacyjnej ? w odniesieniu do procesów poznawczych ? przedstawił w ostatnich latach A. Clark.
Przedstawię zrąb teorii antycypacyjnej oraz kilka przykładów mechanizmów antycypacyjnych, zaczerpniętych zarówno z prac biologów, jak i kognitywistów.
——————————————————————-
Serdecznie dziękujemy uczestnikom za przybycie oraz udział w dyskusji.
Organizatorzy
|
|
 |
Fot.: P. Nowakowski
